Po­vo­dom de­se­te go­di­šnji­ce po­sto­ja­nja i ra­da, Udru­že­nje rad­ni­ka umjet­ni­ka Sr­bi­je i Cr­ne Go­re, či­je je sje­di­šte u Gor­njem Mi­la­nov­cu, na sve­ča­no­sti upri­li­če­noj u su­to­mor­skom re­sto­ra­nu „Aku­stik“ uru­či­lo je po­seb­na pri­zna­nja svo­jim za­slu­žnim čla­no­vi­ma iz Cr­ne Go­re. Ta­ko su ti­tu­le du­hov­nih voj­vo­da, ko­je se za una­pre­đe­nje umjet­nič­kog stva­ra­la­štva do­dje­lju­ju uz bla­go­slov sve­šte­ni­ka Srp­ske pra­vo­slav­ne cr­kve, pri­pa­le pje­sni­ku Bran­ku Ba­tu Kr­ko­vi­ću, va­ja­ru Kom­ne­nu Vu­ko­vi­ću i re­zba­ru i sli­ka­ru Ran­ku Pa­vi­će­vi­ću, ina­če ma­šin­skom in­že­nje­ru, kao i nje­go­vom ko­le­gi po stru­ci Dra­ga­nu Mar­ko­vi­ću, či­ja je umjet­nič­ka spe­ci­jal­nost iz­ra­da mo­de­la bro­do­va u bo­ci. Po­ve­lje za do­pri­nos afir­ma­ci­ji udru­že­nja pri­pa­le su ovo­go­di­šnjem gu­slar­skom pr­va­ku Cr­ne Go­re Zo­ra­nu Đe­ki­ću, nje­go­vom mla­dom ko­le­gi Vu­ja­di­nu Kne­že­vi­ću i po­mor­skom in­že­nje­ru i pje­sni­ku Va­si­li­ju Jan­ko­vi­ću.
Kom­ne­nu Vu­ko­vi­ću, uz voj­vod­sko, uru­če­no je i pri­zna­nje „Boj­no ko­plje“, za oču­va­nje umjet­nič­ke bor­be­ne go­to­vo­sti. Na­gra­de je umjet­ni­ci­ma uru­či­la pro­fe­sor Slav­ka Kli­ko­vac, pje­sni­ki­nja ko­ja je pro­šlo­go­di­šnja do­bit­ni­ca voj­vod­skog zva­nja Udru­že­nja rad­ni­ka umjet­ni­ka Sr­bi­je i Cr­ne Go­re.
Za­hva­lju­ju­ći na pri­zna­nju, Ba­to Kr­ko­vić je is­ta­kao da mu je na­gra­da du­hov­nog voj­vo­de uto­li­ko dra­ža jer do­la­zi od udru­že­nja ko­je iz svog ime­na ni­je iz­bri­sa­lo Cr­nu Go­ru upr­kos us­po­sta­vlje­nim for­mal­nim gra­ni­ca­ma iz­me­đu, ka­ko je re­kao, dvi­je brat­ske srp­ske dr­ža­ve.
Cr­na Go­ra je na­sta­la, op­sta­ja­la kroz vje­ko­ve i ži­vi na ko­sov­skom mi­tu. Ona je od srp­skog ko­ri­je­na, sta­bla i plo­da, i to je no­tor­na isto­rij­ska isti­na, ko­ju sre­ćom, ve­ći­na nje­nih gra­đa­na zna i pri­hva­ta za svo­ju, a valj­da, naj­o­ri­gi­nal­ni­je na­še za­jed­ni­štvo i isto­vjet­nost sa bra­ćom iz Sr­bi­je do­ka­zu­je i tra­di­ci­o­nal­na, isto­rij­ska cr­no­gor­ska ka­pa, ko­ja sim­bo­li­zu­je krv pro­li­ve­nu na stra­dal­nom Ko­so­vu, ko­rot­ni „vi­je­nac“ za iz­gu­blje­nom dr­ža­vom u bo­ju na po­lju Ko­so­vu, ali i de­vet bra­će Ju­go­vi­ća – ka­zao je Kr­ko­vić, na­po­mi­nju­ći ka­ko Udru­že­nje rad­ni­ka umjet­ni­ka Sr­bi­je i Cr­ne Go­re upra­vo ba­šti­ni za­jed­nič­ke vri­jed­no­sti na­ro­da dvi­je dr­ža­ve.
Pri­ma­ju­ći sim­bo­lič­no boj­no ko­plje i zva­nje voj­vo­de, Ko­men Vu­ko­vić je ka­zao da mu pri­zna­nja mno­go zna­če i da se osje­ća uz­bu­đe­no i uz­vi­še­no.
– Od sr­ca za­hva­lju­jem Udru­že­nju rad­ni­ka umjet­ni­ka Sr­bi­je i Cr­ne Go­re ko­je je vred­nu­ju­ći mo­je pre­ga­la­štvo i umjet­nič­ki rad na­šlo za shod­no da mi uru­či ova­ko vri­jed­na pri­zna­nja, na ko­ja sam iz­u­zet­no po­no­san – re­kao je Vu­ko­vić. Na do­bi­je­nim ti­tu­a­la­ma du­hov­nih voj­vo­da za­hva­li­li su bi­ra­nim ri­je­či­ma i Ran­ko Pa­vi­će­vić i Dra­gan Mar­ko­vić.
Ra­doj­ko So­lu­jić, pred­sjed­nik Udru­že­nja rad­ni­ka umjet­ni­ka Sr­bi­je i Cr­ne Go­re, sli­kar i po­sled­nji mi­la­no­vač­ki ko­vač, po­zdra­vlja­ju­ći la­u­re­a­te, pod­sje­tio je da je or­ga­ni­za­ci­ja na či­jem je če­lu je­di­na na svi­je­tu ove vr­ste.
Is­tra­ži­va­li smo i ni­smo na­šli ni­gdje na pla­ne­ti da po­sto­ji udru­že­nje ko­je je slič­no na­šem, a da oku­plja rad­ni­ke svih zva­nja ko­ji se ba­ve umjet­no­šću.
Kao ta­kvi­ma nam je još ve­ća čast da mo­že­mo uru­či­ti za­slu­že­ne na­gra­de čla­no­vi­ma i pri­ja­te­lji­ma na­šeg udru­že­nja ko­ji ži­ve i stva­ra­ju u Cr­noj Go­ri – ka­zao je So­lu­jić. Na­kon sve­ča­nog di­je­la pro­gra­ma i do­dje­le pri­zna­nja, usli­je­di­lo je dru­že­nje pje­sni­ka i umjet­ni­ka, uz ka­zi­va­nje sti­ho­va, pje­smu i mu­zi­ku tam­bu­ra­škog or­ke­stra re­sto­ra­na „Aku­stik“.
M. Jo­va­no­vić


Voj­vot­ki­nja iz Ze­te

Slav­ka Kli­ko­vac, če­sti­ta­ju­ći na­gra­de če­tvo­ri­ci stva­ra­la­ca iz Cr­ne Go­re, ka­za­la je da se ne sje­ća ve­će us­hi­će­no­sti u ži­vo­tu od one ko­ju je do­ži­vje­la ka­da je pri­je go­di­nu da­na, ta­ko­đe na sve­ča­no­sti u Su­to­mo­ru, do­bi­la zva­nje du­hov­ne voj­vot­ki­nje.
Ti­me sam po­sta­la pr­va že­na voj­vot­ki­nja u Cr­noj Go­ri. Za­hva­lju­ju­ći tom pri­zna­nju sam to­li­ko leb­dje­la da sam se­be u tre­nut­ku za­mi­sli­la sa sa­bljom u ru­ci, na ko­nju, ka­ko „pa­ri­ram“ Ku­či­ma, ko­ji se s pra­vom di­če svo­jim voj­vo­dom Mar­kom Mi­lja­no­vim, dok mi Ze­ća­ni ni­smo ima­li svog voj­vo­du – ka­za­la je, po­ma­lo u ša­li, Kli­ko­vac, po­zdra­vlje­na bur­nim apla­u­zom.